Więcej słodyczy (bezglutenowej)

Umówiłam się z Jerzym na cotygodniowe ploty w eR 50. Oboje mieliśmy kłopoty zawodowe i złamane serca. Oboje lubiliśmy eR 50 ze względu genialne bezglutenowe słodycze i…  pewnego uroczego kelnera. Wzdychaliśmy więc sobie (na razie bez cienia odzewu) do tego samego obiektu. „Czy on nie jest cuudowny!!, Jakie ma ręce…, A jak słodko patrzy z ukosa, widziałaś? Ojej!!!” - Rozanielaliśmy się na wyprzódki. Tyle, że Jerzy, przynajmniej teoretycznie, miał zdecydowanie większą szansę na konsumpcję Patrzącego z Ukosa… Mnie a priori pozostawały ciastka. Takie czasy. 
Tu pozwolę sobie na dygresję dotyczącą homofobii. Jak to jest, że homofobami są mężczyźni? Przecież to kobiety tracą… To my kobiety powinnyśmy męskiemu homoseksualizmowi powiedzieć nasze stanowcze "Nie"! Niestety na froncie słusznej walki o dehomoseksualizację najfajnieszych mężczyzn wolę mam jak masło. Zamiast organizować Marsz Nierówności, to siedzę z Jerzym jak z najlepszą przyjaciółką i zajadam ciastkami stracone złudzenia. Dla mnie mufiny, dla Jerzego Patrzący z Ukosa i kawa. To dlatego ja mam 25 kg nadwagi a Jerzy leciutką anorksję?

Jak na dygresję za bardzo się rozpędziłam. Bo tematem są ciastka. I to ciastka nie byle, jakie. Pyszne, piękne, bogate i bez glutenu. Takie, przy których zniesie się najboleśniejszą prawdę. Które nie zostawią nas w potrzebie. Które będą z nami w zdrowiu i chorobie. Raczej w zdrowiu…

Tego popołudnia Jerzy, choć (teoretycznie) nie tak zupełnie bez szans na ułożenie sobie życia z Patrzącym z Ukosa, też jadł! I jego zassało pragnienie słodyczy. W rytm uderzeń naszych złamanych serc, podchodziliśmy do lady pełnej wodzących na pokuszenie grzeszków. Za osiem złotych sztuka kupowaliśmy sobie porcję słodkiego uniesienia. Zaczęliśmy skromnie po mufince do kawki. Ja wzięłam waniliową, Jerzy czekoladową. Napięta chrupiąca skórka w pięknym złocisto-brązowym kolorze, po nagryzieniu otwierała żółte, mięciutkie wnętrze. Dookoła rozchodził się zapach słodkiego masła, tuberozy i wanilii. Uśmiechnęliśmy się bezwiednie, jak głodne niemowlaki na widok matczynego cyca. Wyskubaliśmy okruszki z talerzyków i ruszyliśmy po więcej. U wesołego czarnoskórego barmana zamówiliśmy po tarcie owocowej – ja rabarbarową, Jerzy jabłkową. Do tego herbatka. Tarta rabarbarowa to jest taki przedwojenny rarytas. Kwaśno-słodkie, miękkie kawałki rabarbaru wtulone w siebie nawzajem i w orzechową podstawę słodkiego ciasta przypominają zapachem i smakiem wakacje u cioci. Jerzy też przeżywał swój powrót do dzieciństwa przebijając się przez warstwę soczystych, miękkich jabłek pachnących imbirem i cynamonem. Melancholia, (żywiąca się zawiedzionymi uczuciami), do tej pory twardo siedziała z nami. Teraz zaczęła niespokojnie łypać na kolorowy świat ciastek. Przeczuwała swój koniec. Dyskretnie wylizaliśmy talerzyki z owocowego soku. Przy trzecim podejściu do baru wzięliśmy się za coś konkretnego. Ja postanowiłam spróbować marchewkowego piernika przykrytego kołderką z mascarpone i bitej śmietany, Jerzy wziął  drożdżowego dyniowca. Z każdym kolejnym kęsem wilgotnego ciasta ze słodkiej marchwi moje smutki i niespełnienia pierzchały w sobie tylko znanych kierunkach. Wokół Jerzego też więcej było ciepłego aromatu pomarańczowej dyni niż gorzkiej energii złamanego serca. Wyprostowani i uśmiechnięci odnieśliśmy talerzyki. Zamówiliśmy jeszcze po małej, mocnej kawie. Kiedy z filiżaneczkami espresso wracaliśmy do stolika Melancholii już przy nim nie było. Wreszcie mogliśmy wesoło zająć się obgadywaniem bliźnich. Patrzący z Ukosa miał teraz dość żenującego zeza, obleśne brzuszysko i przygłupiego chłopaka.

Ciasto marchewkowe

Składniki:
2,5 szklanki mąki kukurydzianej

1 szklanka cukru brązowego

3/4 szklanki oliwy z oliwek extra vergine
5 jaj
2 szklanki drobno utartej marchewki
3 łyżeczki sproszkowanego cynamonu

1 kopiasta łyżka utartego, świeżego imbiru

szklanka przebranych i grubo posiekanych orzechów

6 posiekanych fig
8 posiekanych daktyli

2,5 łyżeczki sody

szczypta soli

Na białą masę:

125 g serka mascarpone

125 g śmietanki kremówki

2 łyżki cukru pudru
Łyżeczka ekstraktu waniliowego

Szczypta soli

Przepis:

Ubić jaja z cukrem. Wlać olej, dodać imbir, wymieszać. Dodawać stopniowo mąkę wymieszaną z sodą, solą i cynamonem, na końcu dodać marchew i bakalie. Piec w temp. 180 st., ok. godziny. Ciasto jest wilgotne, ale nie powinno przyklejać się do patyczka, którym sprawdzamy czy się już wewnątrz upiekło. Po upieczeniu ostudzić. Ubić śmietanę dodając cukier, szczyptę soli i esencję waniliową. Połączyć śmietanę z mascarpone. Posmarować chłodne ciasto na wierzchu białą masą. 

Tarta z owocami

Składniki:
Kruche ciasto:
kostka zimnego masła (200g)
1,5 szklanki mąki gryczanej
3 łyżki cukru pudru
4 żółtka
szczypta soli

3 łyżki mielonych orzechów włoskich
masło do wysmarowania formy
owoce

4 łyżki dżemu o smaku wybranych owoców

2 łyżki rozrobionej w galaretki cytrynowej
2 łyżki cukru brązowego

Przepis:
Posiekać szerokim nożem mąkę z masłem, solą, orzechami, żółtkami i cukrem. Szybko zagnieć ciasto, zlepić je w kulę i wstawić w plastikowym woreczku do lodówki na 20 minut. Wysmarować formę masłem. Rozwałkować ciasto przez papier do pieczenia i wyłożyć nim dno formy i niski rant. Nakłuć widelcem, wstawić do piekarnika  nagrzanego do 200C na 15 minut. Wyjąć, kiedy będzie jasnozłote. Wysmarować dno ciasta dżemem, wyłożyć na dżem pokrojone owoce, posypać brązowym cukrem. Zapiekać jeszcze 20 minut. Po wyjęciu i przestudzeniu przesmarować pędzlem owoce rozrobioną galaretką cytrynową.